Voor de dag van de zichtbaarheid (31 maart) spreekt onze redacteur Zinga met Ford. Ford, is grafisch ontwerper en daarnaast fotograaf en filmmaker. Ook studeert hen Communication and Multimedia Design (CMD). In het interview vertelt Ford over het belang van zichtbaarheid en intersectionaliteit.
“Het is voor mij van belang dat ik er voor andere mensen kan zijn en ze laat weten dat ze ertoe doen. En dit kan ik zichtbaar maken door middel van fotografie en film.”
Kan je iets vertellen over je fotografie? Wat wil je vertellen met je werk?
“In al mijn werken verwikkel ik een queer verhaal. Ik weet niet of het komt omdat ik in queer mensen zoveel diepgang zie. Of omdat ik onderzoek doe naar mezelf door middel van het fotograferen van andere mensen waarin ik herkenning vind. Ik doe dit omdat ik wil dat iedereen zich welkom, warm en veilig voelt. Omdat ik het ook als een soort therapie zie. Voor zowel de persoon die voor de lens staat als voor mezelf. Ik zie dat we op zoveel verschillende manieren leven en zoveel lagen hebben en dat probeer ik te vertalen in mijn werk.”
Door middel van fotografie creëer je zichtbaarheid. Op wat voor manier ben je daarmee bezig in je werk?
“Ik doe het door de leegte van het gebrek aan representatie in de fotografiewereld op te vullen. Ik zie zoveel leegte en zoveel verdriet over die leegte en ik probeer plek te bieden aan liefde. Omdat ik zelf als ik dat zie ook behoefte heb aan liefde en weet hoe erg je alleen kan zijn. Daarom probeer ik dat in deze vorm te bieden aan een ander. Het is voor mij van belang dat ik er voor andere mensen kan zijn en ze laat weten dat ze ertoe doen. En dit kan ik zichtbaar maken door middel van fotografie en film.”
“Ik heb laatst een shortfilm gemaakt, een soort monoloog, en die monoloog gaat ook over mezelf kunnen zijn in deze samenleving. Maar de monoloog gaat er tegelijk over dat je bekritiseerd wordt in de queer community. Dat er meningen zijn over dat je niet femme of masculien genoeg bent en er dus eigenlijk tegen je wordt gezegd dat je niet genoeg bent. Ik vond het heel eng om de film te maken, maar ik ben er ontzettend trots op. Want ik ben wel genoeg en jij ook. Al word je iets anders verteld.”
Wat voor zichtbaarheid (in bijvoorbeeld de media) is er geweest die jou heeft geholpen in je zoektocht naar of acceptatie van jezelf?
“Ik zag de serie Pose, seizoen 1. En daar werd ik zo blij van. Het voelde gewoon goed en ik vond herkenning. Daardoor dacht ik bij mezelf: ik moet dit gaan onderzoeken. Toen heb ik voor het eerst echt gekozen voor mezelf, zonder eerst de goedkeuring te hebben ontvangen van een ander. Anderen zeiden tegen mij wie ik moest zijn. En dat pushte mij om op zoek te gaan naar mezelf. En om na te denken over wat ik nou wil en hoe ik me voel.”
Wat vind je van de representatie die er nu is in de media?
“Het zijn nu een stuk of twee personen, die non-binaire personen representeren in de media. En dat is gewoon te weinig. Alle liefde voor Thorn, maar ik ben geen Thorn Vineyard. Ik mis de intersectionaliteit binnen de representatie.”
We gaan naar dezelfde hogeschool. Wil je misschien wat vertellen over je persoonlijke ervaringen hier?
“Het komt erg warm over. Ook als je queer bent dan ben je naar mijn ervaring absoluut welkom. We hebben de HvA Pride, waar ik jou heb ontmoet. Daar heb ik fijne herinneringen aan. En ik werd super warm opgenomen op mijn opleiding toen ik vertelde dat ik in transitie was. Maar nu loop ik tegen het feit aan dat ik zowel queer als iemand van kleur ben. Want als ik op mijn opleiding vraag om meer uitdaging, zoals het volgen van extra vakken of het krijgen van extra huiswerk, word ik daarin ontmoedigd. Docenten zeggen tegen me dat ik me niet beter moet voelen dan de rest. Terwijl witte medestudenten worden toegejuicht wanneer ze hiernaar vragen. En dat vind ik erg heftig.”
“Het is goed dat er op school steeds meer actie komt tegen de discriminatie van queer personen. Ik hoop ook dat het bewustzijn van racisme binnen een onderwijsinstelling als deze groeit.”
Wat zou je graag willen zien qua trans representatie in de komende 10 jaar?
“Ik zou graag willen zien dat steeds meer trans mensen zichzelf kunnen zijn en liefde ontvangen zoals ze die verdienen. En dat de acceptatie van de samenleving er is. Trans mensen hebben altijd al bestaan. Als je kijkt naar bijvoorbeeld India, waar ze al heel lang een naam hebben voor non-binaire mensen. Of naar de Navajo in Noord-Amerika die vier genders kennen en de Buginezen op Zuid-Sulawesi die namen hebben voor vijf genders. Ze hebben in hun cultuur plek voor mensen buiten de binaire tweedeling die wij in het westen kennen.”
“Door de westerse gedachten die werden verspreid met het kolonialisme zijn de binaire ideeën over mannen en vrouwen zo veel herhaald en zijn de andere ideeën zo onderdrukt, dat het nu lijkt alsof het allemaal nieuw is. Terwijl trans mensen al eeuwen bestaan. Ik hoop dat er veel meer en makkelijker informatie beschikbaar komt. Dat kinderen hierover leren op school.”
Is er iets wat je nog wilt meegeven?
“Als je verdient aan het delen van je kennis over trans onderwerpen of zelf in de media zichtbaar bent als trans persoon vind ik het wel belangrijk dat je ook teruggeeft aan de trans gemeenschap. Door andermans projecten te delen of geld te doneren. Bijvoorbeeld door te doneren aan black trans art and joy fund (@blacktransajf). Of door posts te delen van Ericka (@ihartericka) en Allison (@shedoeshim). Wij moeten elkaar helpen. We kunnen er helaas niet van uitgaan dat cisgender personen dit doen. We kennen elkaars pijn en vinden daarin erkenning en herkenning bij elkaar. Laten we elkaar tegemoetkomen en die pijn inruilen met wat liefde. Geef de plantjes van een ander een beetje water. Zodat we samen tot iets moois kunnen groeien. Laten we elkaar ondersteunen.”
Foto’s © Ford
Instagram: @fcurlingford