Onlangs had ik de eer om Alex Gino te ontmoeten. Schrijver van het bijzondere jeugdboek George. Iedereen denkt dat George een jongen is, maar George weet zelf dat ze een meisje is. Dit is een groot geheim voor iedereen. Wat zal de buitenwereld ervan vinden? Haar moeder, stoere broer, haar beste vriendin en al haar klasgenoten. Zal ze worden geaccepteerd voor wie ze is? George is een mooi en ontroerend verhaal over een dapper meisje. Je kunt niet anders dan in één adem doorlezen. Ik sprak Alex over het boek.

Gefeliciteerd met George. Ik vond het een prachtig boek en heb het in één ruk uitgelezen. Het boek heeft je naar Amsterdam gebracht. Wat vind je van Amsterdam?

“Ik vind het heel leuk”. Het is mijn eerste keer in Amsterdam en de eerste keer in Europa sinds mijn veertiende. Gisteren werd ik bijna aangereden door een fietser. Maar ik kom uit San Francisco, dus ik ben wel gewend aan fietsers. Ik heb veel rondgelopen in de stad en ik ben naar het Van Gogh museum geweest. Dat was geweldig! Uiteindelijk ben ik hier natuurlijk voor mijn boek, dus ik heb ook gewerkt. Ja, ik heb het heel erg naar mijn zin.

Kun je iets vertellen over de ontvangst van het boek in de Verenigde Staten en in Europa? Zit er een verschil in de ontvangst?  

In de Verenigde Staten kan ik alles lezen en ken ik dus ook de nuances. In Europa moet ik vertrouwen op mijn bronnen. Ik weet het dus niet zeker, maar in beide gevallen is de respons meestal erg positief. Mensen zijn vooral heel erg blij dat dit boek er is. De negatieve reacties die ik heb gehad kwamen van ouders die zich afvroegen of het thema van het boek wel geschikt is voor de doelgroep. Mijn antwoord hierop is steevast dat er geen geschikte leeftijd bestaat om aardig en respectvol te zijn. Maar zoals gezegd, de meeste reacties zijn positief. De reacties van kinderen zijn geweldig! Veel kinderen vertellen me dat ze net zo willen zijn als Kelly of als Scott, de grote broer. Hij reageert heel begripvol naar Melissa toe. Het is bijzonder dat ook in het echte leven de mensen waarvan je verwacht dat ze het niet zullen begrijpen, soms verrassend positief kunnen reageren, zoals Scott in het boek.

Je bent twaalf jaar geleden begonnen met het schrijven van George. Wat is de reden dat het zo lang heeft geduurd? 

Mijn antwoord om mensen te plagen is altijd: “Heb je ooit een boek geschreven?” Het is echt heel zwaar! Maar dat is natuurlijk niet de enige reden. Ten eerste was ik in mijn twintiger jaren toen ik aan het boek begon. Op dat moment worstelde ik met een depressie en had ik genoeg aan mezelf. Eigenlijk stelde ik er me op dat moment sowieso niet veel van voor. Laat staan dat ik dacht dat het mogelijk gepubliceerd zou worden. Er was dus weinig motivatie. En ik had een baan, dus ik was ook druk. De eerste versie heb ik in ongeveer 2 à 3 jaar geschreven. Ik heb het een aantal mensen laten lezen en kreeg feedback.

Dit heb ik weer gebruikt om het boek aan te passen totdat het een sterk verhaal was. Het moest niet zomaar een boek met een toevallig trans karakter worden. Nee, ik wilde heel graag iets moois neerzetten. Rond 2012 begon de cultuur een beetje te verschuiven. Het begrip transgender werd steeds vaker genoemd in de media. Internet en social media hebben uiteraard een grote impact gehad. In 2003 had Melissa het woord transgender nog niet op internet kunnen vinden. Maar in 2015 wel! Dat soort dingen moest ik dus ook aanpassen in het boek. Op het moment is er veel meer bewustzijn rondom het onderwerp en dat hielp zeker met het promoten van het boek.

George was niet de oorspronkelijke titel van het boek, wat is er met de oorspronkelijke titel gebeurd?

De oorspronkelijke titel was Girl George, een eerbetoon aan Boy George. Maar ja, welke tienjarige kent vandaag de dag Boy George nog? De naamsverandering van het boek was een van de eerste aanpassingen die de uitgeverij maakte. Ze deden het om het publiek te verbreden. En dat heeft gewerkt. Het doet wel een beetje pijn, omdat het boek over Melissa gaat en ik op deze manier het karakter verloochen. Maar ik ben uiteraard heel erg blij dat we hierdoor een groter publiek aantrekken. En ik denk uiteindelijk ook dat het mensen inzicht geeft in hoe pijnlijk de naam George eigenlijk voor Melissa is.

Een persoonlijke vraag, hoeveel overeenkomsten heb je met het hoofdpersonage Melissa?

Melissa en ik zijn heel erg verschillend van elkaar. Ik ben geen jongen en geen meisje en identificeer me als genderqueer. Melissa is binair, zij is een meisje. Een ander groot verschil is onze generatie. Melissa groeit op in deze tijd en in mijn tijd had ik nog geen taal om mezelf uit te drukken. Er was nog geen internet. Er zit wel een belangrijk autobiografisch moment in het boek: het moment waarop Melissa huilt als Charlotte dood gaat. Ik moest als kind ook huilen. Dit moment was net als voor Melissa een van de eerste momenten waarop ik voelde, ik ben anders. Maar, nogmaals, Melissa en ik zijn absoluut twee verschillende personen.

Denk je dat de wereld klaar is voor trans karakters in de literatuur, zolang het gaat om binaire transgender personen? Is genderdiversiteit zoals bijvoorbeeld genderqueer in boeken nog een brug te ver?

Ik denk dat kunst vaak het middel is voor zichtbaarheid. En ik denk hoe meer niet binaire transgender karakters in de media worden getoond, des te beter dit is voor de representatie. Melissa is heel duidelijk binair. De reden dat ik daarvoor heb gekozen is eigenlijk omdat er een taal voor bestaat. Maar nu zijn er steeds meer mensen die zichzelf identificeren als non-binair of als genderqueer. En ik denk dat dit er voor zal zorgen dat er meer representatie zal zijn in de media. De meeste ‘trans’ boeken, in de Verenigde Staten, zijn geschreven door cisgender personen. Het gaat vaak over hoe zwaar het is voor de niet-trans persoon. En dat maakt de trans persoon compleet onzichtbaar. Het boek is geschreven voor cisgender mensen, zelfs als er sprake is van een trans hoofdpersonage. En dan is de vraag natuurlijk, is vertegenwoordiging goed als het slecht is? Dat is moeilijk te zeggen.

Is er meer literatuur voor kinderen met een trans hoofdkarakter en/of LGBTQ thema die je kunt aanraden? 

Er is een prachtig boek, If I was your girl, geschreven door Meredith Russo. De schrijfster is een transvrouw. Het verhaal gaat over Amanda, die het schooljaar begint op een nieuwe school. En dan krijgt ze een vriendje. Het is een schattig liefdesverhaal. Amanda is erg bang voor de reactie van haar vriendje als hij erachter komt dat Amanda voorheen door het leven ging als Andrew. Mijn favoriete prentenboek is Red van Michael Hall. Dat gaat over een rode tekenstift, of eigenlijk een tekenstift met een label erop dat zegt dat de stift rood is. Maar eigenlijk is de stift blauw. Het boek gaat over diversiteit met daarin een klein trans thema. Een boek met een specifieker trans thema is 10,000 dresses van Marcus Ewart. Ik heb een duidelijke voorkeur voor trans boeken die geschreven zijn door trans personen.

Kunnen we binnenkort een nieuw boek van jouw hand verwachten?

Jazeker! Ik werk momenteel aan een nieuw boek voor dezelfde doelgroep, kinderen van ongeveer tien tot dertien jaar oud. Het behandelt thema’s als eerste verliefdheid, doofheid en ‘black lives matter’.

Het boek George kun je hier bestellen!

De website van Alex Gino vind je hier.

Geschreven door: Petro van Beelen