Fotograaf Anouk Westhoff portretteerde Elizabeth Wenting eerder dit jaar. “We kennen elkaar al minstens tien jaar”, zegt Westhoff. Ze worstelde destijds zelf met haar seksualiteit, wilde meer weten van de lhbtiq+-gemeenschap en vroeg Wenting voor een andere fotoserie.
Ze constateerde dat hun ontwikkeling een bepaalde synchronie had. “Op een stars align-manier”, zo schrijft ze: sterren in lijn. “Elizabeth en ik komen ieder jaar samen om elkaar even diep in de ogen te kijken, om te vragen hoe het écht met je gaat. En al delen we niet dezelfde worstelingen, we komen dan stukje bij beetje dichter bij onszelf.”
Westhoff wilde Wenting nu graag portretteren zoals ze haar zag: scherpzinnig, sensitief, ambitieus en trots. En ook zoals ze volgens haar met een lichtelijke gelatenheid naar de toekomst kijkt, come what may.
Dating-diepe
Dit proef je ook in Wentings tekst over daten; te vinden op de website van Westhoff. Je leest daarin over haar innerlijke strijd: daten of niet? Bovendien, schrijft ze, “heb ik geen tekort aan liefde. Ik heb een fijn thuis, goede vrienden, een leuke baan. Ik ben passabel en ik kan me veilig op straat begeven.”
Maar toch daten, hoe dan? Wat betekent dat? Ze schrijft: “Een deel van mij denkt het tij alleen te kunnen keren door me over te geven aan de stroom.” In het dating-diepe te springen. “Want ik wil ook weten waar de liedjes over geschreven worden.“
Ze zegt dat ze na de transitie meer is gaan daten. Voor die tijd was er onzekerheid en angst. “Het kwam ook niet in me op dat een trans persoon net zo goed een stabiel en valide liefdesleven mag hebben.”
Transzijn op tafel
En angst was er omdat ze niet een blauw oog of andere schade wilde oplopen. Zoals zoveel datende trans vrouwen overkomt. “Ook door pesterijen op school en opmerkingen op straat”, zegt ze. “Het voelt dan nog steeds wel een beetje gek als een hetero cis-man me zonder slag of stoot accepteert en er geen big deal van maakt. Maar eigenlijk is dat natuurlijk de omgekeerde wereld.”
Als je gaat daten komt er toch een moment dat het transzijn op tafel komt, zegt ze. Wat is dan de reactie van die man? Haakt die af, bijvoorbeeld uit angst of schaamte voor de omgeving, denkt die: o, een trans vrouw, die stond nog niet op mijn lijstje, of kan hij eroverheen kijken? “Fetisjering – dat iemand juist dan geïnteresseerd is, en waarbij de nieuwsgierigheid van cis-mannen naar translichamen trans vrouwen objectiveert – valt op; interesse die verloren gaat bij de gesprekspartner is subtieler. Botte vragen neem ik voor lief. Ik snap dat het vaak uit onwetendheid voortvloeit. Toch probeer ik de persoon vaak mee te geven hoe ongepast het is om bepaalde vragen te stellen. Fysiek vervelende ervaringen zijn door mijn voorzichtigheid gelukkig uitgebleven. Ik spreek ook niet snel bij iemand thuis af als ik die persoon niet ken.”
Ze hoopt dat het voor trans vrouwen gaat veranderen en dat angst bij daten in de toekomst geen factor meer is. Zelf staat ze er nu wat vrijer in; ze kiest ervoor niet te praten over de transitie of pas wanneer ze voelt dat ze daar klaar voor is. “Verlies ook in het datingavontuur je zelfwaarde en -acceptatie niet uit het oog!” Zo schrijft ze in haar column.
Meer tips voor daten
Nog meer tips die ze later toestuurde. “Doe wat goed voelt! Als je intuïtief iets niet vertrouwt, ga dan niet voor de ervaring. Als trans personen blijven we kwetsbaar en moeten we veilige omgevingen blijven opzoeken, maar laat je angst niet overheersen. Je bent niemand verplicht te vertellen over je transitie als je je niet veilig voelt bij de persoon in kwestie. En mochten deze raampjes zich openen, maak daar dan gebruik van. Ervaar! Heb plezier! Want er zijn echt verbazingwekkend veel mensen die er helemaal geen probleem van maken. En het zou zo zonde zijn de verwachtingen al met je eigen gedachten in te vullen. Doorbreek deze patronen! Zo creëren we ook veel betere omstandigheden voor de toekomst.”
Tekst Ton van den Born
Foto Anouk Westhoff