Beyong Veldkamp staat al jaren bekend als een rolmodel voor de Nederlandse biculturele transgender community, ze stond onder andere aan de wieg van Respect2Love en Trans United en won in 2017 de Jos Brink Innovatieprijs. We belden met Beyong aan het begin van Pride 2020. Welke ontwikkelingen heeft zij de afgelopen jaren gezien, en wat staat ons nog te doen?
Beyong, we hebben een tijdje weinig van je gehoord, wat heeft je zoal bezig gehouden?
Ja dat klopt, wegens persoonlijke omstandigheden die in mijn leven speelden koos ik ervoor mijn werk voor de LHBTI community even op een laag pitje te zetten. Ik heb een tijd veel aan mezelf gewerkt en ben verder gegaan met mijn medische traject, zoals laseren en ik heb eindelijk de borstvergroting gehad. Ik voel me daardoor heel fijn, mijn body en geest zijn veel meer op één lijn. Ik ben ook vrolijker, zit lekkerder in mijn vel en sta sterker in mijn schoenen.
En wat houdt je op dit moment bezig?
Ik heb geleerd om op de eerste plaats met mezelf bezig te zijn, waardoor ik er ook beter voor anderen kan zijn. Als je niet goed voor jezelf zorgt kun je er ook niet voor een ander zijn. Dat gaat ook over simpele dingen als gezond eten en drinken en naar je lichaam luisteren. Ik heb veel goede herinneringen aan mijn werk bij COC Nederland, maar mijn grenzeloze inzet eiste wel zijn tol. Ik ben nu weer volledig aan het werk. Ik ben weer zichtbaar voor de community als vice voorzitter van Trans United, daarnaast ben ik via de gemeente Amsterdam aan het werk als maatschappelijk werker voor Veilige Haven, het LHBTI team van Centram. Mensen kunnen bij mij terecht voor gespecialiseerd maatschappelijk werk voor transgender personen in Amsterdam en omstreken. Daar komt ook mijn eigen ervaring als transgender persoon van pas.
Kun je iets vertellen waarom die ervaringsdeskundigheid zo belangrijk is voor transgender personen?
Ik kwam zelf voor mijn transitie terecht bij Veilige Haven, daarom is het best grappig dat ik er nu zelf werk. Isjed Hussain werkte er toen nog en zij heeft me doorverwezen naar I-psy omdat het duidelijk was dat ik psychologische hulp nodig had. Bij I-psy werd het al snel duidelijk dat er genderdysforie speelde en zo kwam ik uiteindelijk bij het genderteam van het VU terecht. Het scheelt veel ongemak als je met iemand spreekt die weet waar je het over hebt. Zo iemand zal je minder snel misgenderen en zal je netjes vragen hoe je aangesproken wilt worden. Ik ben nu bij de kliniek van Adrie van Diemen en ik heb veel meer het gevoel dat ik vrij kan praten, ik voel geen ongemak of onbegrip omdat ik niks hoef uit te leggen. Zij begrijpt je gewoon.
Waar wil jij de transgender community mee steunen?
Mensen kunnen tijdens mijn spreekuur bij Veilige Haven terecht voor sociaal contact en ik kan ondersteunen bij allerlei problemen op het gebied van relatie, huisvesting en gezondheid. Bij medische vragen verwijs ik door. Ik krijg ook veel te maken met problemen die mensen ervaren vanwege hun culturele of religieuze achtergrond. Een familie die je niet accepteert en zelfacceptatie zijn ook thema’s die vaak spelen. Daarnaast ben ik ook bezig met het stimuleren van communityvorming en ik maak me hard voor belangrijke zaken. Ik vind het bijvoorbeeld belangrijk dat er binnen de hulpverlening specifieke opvang komt voor transgender personen.
En wat hoop jij dat er in de toekomst nog gaat veranderen voor transgender personen?
Er moeten meer kansen komen voor mensen uit de transgender community. Ik hoop dat meer organisaties net als Veilige Haven iemand in dienst nemen die zelf transgender is. Als iemand zelf een transgenderachtergrond heeft, kan die vaak beter transgender cliënten begeleiden. Maar er is nog veel onwetendheid en daarvoor moeten mensen ook bij zichzelf durven kijken. Er is veel aandacht voor transgender personen in de media en dat heeft ook wel invloed. Mensen zijn nieuwsgierig naar het onderwerp, maar tegelijk is er ook nog veel angst en onbegrip. We komen langzaam wel dichter bij elkaar, maar daar moeten we samen nog veel aan werken!
Door Anne Levah Russchen