We vroegen Alex wat hij hoopt voor de toekomst.
(foto: Alex, tekst: Zinga van de Veen)
In een ideale wereld zou ik willen zien, dat er niemand meer in angst hoeft te leven wanneer iemand helemaal zichzelf is. Niemand meer te maken krijgt met bedreigingen, haat en geweld. Dat we elkaar accepteren hoe we zijn en afgestapt zijn van alle (ongeschreven) gender regeltjes, die bepalen wat wel of niet acceptabel is op basis van wat er in je broek zit.
Dat iedereen gelijke rechten heeft en gelijk behandeld wordt en dat we niet meer uitgaan van iemands gender op basis van uiterlijk, maar dat we geleerd hebben om dit aan elkaar te vragen.
Dat voornaamwoorden gerespecteerd en niet meer als vreemd gezien worden wanneer erover gesproken wordt, want iedereen heeft voornaamwoorden. Ook zou het tof zijn als voornaamwoorden op je ID/paspoort staan (en makkelijk aan te passen zijn) in plaats van een geslacht. En dat we overal gender inclusieve taal gebruiken in plaats van binair taalgebruik.
Ik zou willen zien dat het sociaal geaccepteerd is dat ook iemand die geen vrouw is een kindje kan dragen en dat dit ook op papier mogelijk is.
Ik zou willen zien dat iedereen makkelijk toegang heeft tot gesprekken met iemand die gespecialiseerd is op het gebied van gender, en dat we meer eigen regie hebben. Dus niet dat iemand anders kan en mag beslissen wat wel of niet nodig is of goed voor je is, maar dat er vooral support is en hulp bij het uitzoeken wie je bent en wat jij nodig hebt. Ook dat we binnen de zorg afgestapt zijn van binaire hokjes, zoals die nu helaas nog steeds vaak een rol spelen.
Ik zou willen zien, dat de kosten voor eventuele medische transitie altijd gedekt zijn en niemand meer op lange wachtlijsten hoeft te staan. En dat je je naam aan kan passen wanneer dit voor jou nodig voelt, zonder dat je een verklaring/goedkeuring nodig hebt van iemand anders.
Dat we Pride Month vieren omdat het kan, en niet omdat het ook heel hard nodig is.
Ik zou willen zien, dat het aantal transgender personen die geen andere uitweg meer zag en een einde aan hun leven maakt, verdwijnt of fors daalt. Ik denk dat alles wat hierboven genoemd is daar zeker bij zal helpen. Er zijn ongetwijfeld dingen die ik vergeten ben op te noemen, maar dit is wat er nu in mij opkomt. Helaas leven we niet in een ideale wereld en vind ik het lastig om te bedenken wat over 10/20 jaar mogelijk veranderd zou zijn. Het is een lange tijd, maar tegelijkertijd zien we ook constant hoe lang het duurt om echte veranderingen te zien in de wereld waarin we leven en de regels die daarbij (zouden) horen.
Een korte versie van mijn antwoord komt eigenlijk uit op de vraag die ik beantwoorde: Ik hoop dat er over 10/20 jaar meer acceptatie en emancipatie is op gebied van genderdiversiteit.
Wil je meer interviews over “Wat hoop je voor de toekomst”? Lees ook de verhalen van Jasse, Tijn of Mars en Sjamaani