Jeanet Koning (63) leerde Sabrina eind 1986 kennen in het Amsterdamse uitgaansleven. Als vrouw. Ze zijn nu al jaren samen. Vooral in de beginperiode adviseerde ze Sabrina hoe zij zich vrouwelijk kon gedragen, en dat betekende vooral ‘niet overdrijven’ en ‘veel lachen’.
In het laatste jaar van mijn opleiding fysiotherapie ging ik af en toe stappen in Amsterdam. Op een avond was er in een drukke kroeg nog één krukje vrij. ‘Mag ik hier zitten?’ vroeg ik. Dat was ons eerste contact. We hebben die avond tot zeker 3 uur ’s nachts gesproken. Het was een heel openhartig, eerlijk en gezellig gesprek. Dat heb ik heel erg gewaardeerd, maar we namen afscheid zonder adressen uit te wisselen. Pas vier of zes maanden later kwamen we elkaar weer tegen. ‘Ken je me nog?’, zei ik. Vanaf dat moment zagen we elkaar wekelijks en kregen we een relatie.
GEEN DOORSNEE
Ik heb vrij snel gedeeld met mijn omgeving dat het geen doorsnee relatie was. Ik dacht nog even: wat zullen de buren wel niet denken? Maar daar ben ik snel overheen gestapt. Het ging heel goed en ik heb Sabrina langzamerhand voorgesteld aan mensen in mijn omgeving.
Dat was nog in de periode dat ze als man naar het werk ging. Maar ze wilde aanvankelijk helemaal niet dat ik haar als man zag. Ze verkleedde zich buiten de deur. Ik voelde dat het toch heel belangrijk was. Maar stel je voor dat je een ongeluk krijgt, zei ik, en dat ik je dan pas zo zou zien. Ik zou je niet eens herkennen. Dus wilde ik haar na ons eerste jaar per se ook een keer in haar mannelijke hoedanigheid zien.
LACHEN
Het was op mijn leeftijd – toen 35 – misschien anders dan dat je net twintig bent. Dan reageer je waarschijnlijk anders op de druk van de omgeving, maar in onze relatie lieten Sabrina en ik ons niet beïnvloeden door bijvoorbeeld een vreemde of afkeurende blik op straat of een café.
Ik heb nog dingen bijgeschaafd, want ik zag dat ze bepaalde dingen overdreef. Als je als man wordt geboren, denk je waarschijnlijk vaak dat je iets extra’s moet doen. Maar ze leerde heel snel. En we hebben er ook altijd ontzettend om kunnen lachen.
Het was in het begin wel spannend, maar vooral ook leuk, omdat het voor ons beiden nog onontgonnen terrein was. Een flinke dosis humor was essentieel om deze onorthodoxe situatie een bepaalde luchtigheid te geven. De hele situatie heeft nooit echt problemen gegeven. Ik vond haar ook heel lief en we hielden van elkaar.
Lees hier het verhaal van Sabrina
Tekst en foto: ton van den born